Τελικά το επάγγελμά μας το “παντρευόμαστε; Μάλλον όχι. Η αντίληψη ότι είναι σημαντικό από πολύ νωρίς να επιλέξεις τι θα κάνεις στη ζωή σου και στη συνέχεια να πάρεις σύνταξη από αυτό είναι μάλλον ξεπερασμένη. Παλιότερα οι άνθρωποι επέλεγαν ένα επάγγελμα και στη συνέχεια ο στόχος ήταν σταδιακά να εξελιχθούν μέσα σε αυτό ακολουθώντας μια “γραμμική” πορεία, δηλαδή ξεκινούσαν από χαμηλές θέσεις εργασίας και με τα χρόνια αποκτούσαν περισσότερες ευθύνες λόγω εμπειρίας. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει και οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες έχουν κάνει αυτή τη σταθερή ανοδική πορεία ακόμα πιο δύσκολη. Είναι όμως τελικά αυτό το ζητούμενο;
Δεδομένων των δύσκολων συνθηκών και των αλλαγών που μπορεί να προκύψουν στην επαγγελματική μας σταδιοδρομία, είτε από εξωτερικούς παράγοντες είτε από αλλαγές στις δικές μας ανάγκες, η επιδίωξη ενός ιδανικού επαγγέλματος (ενός dream job) μας φορτίζει ακόμα περισσότερο όταν καλούμαστε να επιλέξουμε τι θα σπουδάσουμε ή πού θα εργαστούμε. Φτιάχνοντας νοητά μια ιδανική δουλειά και συγκρίνοντας την καθημερινότητά μας με αυτή την ιδεατή κατάσταση που δεν μπορούμε να φτάσουμε μας γεμίζει μόνο απογοήτευση, ανασφάλεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Ως εκ τούτου, οδηγούμαστε σε εσφαλμένες πεποιθήσεις που εμποδίζουν την πρόοδό μας:
“Αν βρω τη δουλειά των ονείρων μου δε θα έχω προβλήματα”.
Όλα τα επαγγέλματα έχουν προβλήματα. Τα καλά νέα είναι ότι τα προβλήματα αυτά διαφέρουν οπότε αν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε πριν την επιλογή και συμβιβαστούμε με αυτές θα είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία. Για κάποιους μπορεί να είναι ένα ακατάστατο ωράριο εργασίας ή πολλές ώρες δουλειάς, για άλλους δύσκολες συνθήκες εργασίας ή οικονομική ανασφάλεια. Εάν όμως αναγνωρίσουμε ποια από αυτά είμαστε διατεθειμένοι να αντέξουμε και εάν στη “ζυγαριά” τα οφέλη είναι περισσότερα, τότε είμαστε σίγουρα στο σωστό δρόμο.
“Η δουλειά των ονείρων μου περιλαμβάνει όλα μου τα ενδιαφέροντα και ικανότητες”.
Κανένα επάγγελμα δεν μπορεί να περιλαμβάνει όλα μας τα ενδιαφέροντα. Ειδικά για ορισμένους “προικισμένους” με πολλά διαφορετικά ταλέντα, κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε αναποφασιστικότητα γιατί διαπιστώνουν ότι σε καμία από τις επιλογές δεν μπορούν να αξιοποιήσουν όλες τους τις ικανότητες. Γιατί όμως αυτό να είναι πρόβλημα; Τα πολλά ταλέντα σημαίνουν πλήθος επιλογών, σημαίνουν αλλαγή καριέρας όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα θέλαμε στη σταδιοδρομία μας, όπως επίσης σημαίνουν χόμπυ και δραστηριότητες που “πλουτίζουν” την καθημερινότητά μας.
“Πρέπει να βρω το ιδανικό επάγγελμα γιατί αυτό θα κάνω για μια ζωή”.
Όπως ανέφερα και στην αρχή, η αντίληψη αυτή είναι πλέον ξεπερασμένη. Κανένας και τίποτα δεν είναι ικανό να μας δεσμεύσει και να μας εγκλωβίσει σε κάτι που δε μας αρέσει. Με την πάροδο του χρόνου τα ενδιαφέροντά μας και οι ανάγκες μας αλλάζουν. Έτσι, θέτουμε από την αρχή νέες προτεραιότητες και συνεπώς κάνουμε νέες επαγγελματικές επιλογές. Όπως και να έχει, οι εμπειρίες και οι γνώσεις που αποκτήσαμε από σπουδές ή από επαγγέλματα που δε μας ικανοποιούν πλέον δε χάνονται. Αντιθέτως, μπορούν να αξιοποιηθούν στη νέα επαγγελματική ζωή που θέλουμε να δημιουργήσουμε.
Για ορισμένους από εμάς που η εργασία δε συνδέεται μόνο με το βιοπορισμό, η παγίδα του dream job είναι πιο συχνή δεδομένου ότι σχετίζεται με την ανάγκη μας για αυτοπραγμάτωση. Επιδιώκοντας την αυτοπραγμάτωση μέσω της εργασίας μπορεί να θέσουμε πολύ υψηλές προσδοκίες σχετικά με το τι τελικά μας κάνει ευτυχισμένους και να περιορίσουμε σε πολύ μεγάλο βαθμό ένα μεγάλο εύρος επιλογών και ευκαιριών που μπορεί να έχουμε μπροστά μας και απλώς να μη βλέπουμε. Η αντίληψη του “κάνε αυτό που αγαπάς” μπορεί να δυσκολέψει πολύ τη λήψη μιας επαγγελματικής απόφασης. Ίσως είναι προτιμότερο να ‘κάνεις αυτό που απλώς σου αρέσει” γνωρίζοντας ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλα πράγματα που σου αρέσουν από τα οποία δε θα κερδίζεις χρήματα.